cogere

latina

výslovnost

• IPA: [ˈkɔːgɛrɛ] (klasická i středověká)
• IPA: [ˈkoːd͡ʒe.ɾe] (vatikánská)

etymologie

Složenina předpony co(n)- a slovesa agere.

sloveso

• 3. konjugace (souhláskové kmeny)
• tranzitivní, intranzitivní

časování

indikativ
číslo		singulár			plurál
osoba		1.	2.	3.	1.	2.	3.
aktivum	prézens	cōgō	cōgis	cōgit	cōgimus	cōgitis	cōgunt
	futurum I.	cōges	cōgēs	cōget	cōgēmus	cōgētis	cōgent
	imperfektum	cōgēbam	cōgēbās	cōgēbat	cōgēbāmus	cōgēbātis	cōgēbant
	perfektum	coēgī	coēgistī	coēgit	coēgimus	coēgistis	coēgērunt / coēgēre
	futurum II.	coēgerō	coēgeris	coēgerit	coēgerimus	coēgeritis	coēgerint
	plusquamperfektum	coēgeram	coēgerās	coēgerat	coēgerāmus	coēgerātis	coēgerant
pasivum	prézens	cōgor	cōgeris / cōgĕre	cōgitur	cōgimur	cogiminī	cōguntur
	futurum I.	cōgar	cōgēris / cogēre	cōgētur	cōgēmur	cōgēminī	cōgentur
	imperfektum	cogēbar	cogēbāris / cogēbāre	cogēbātur	cogēbāmur	cogēbāminī	cogēbantur
	perfektum	coāctus sum coācta sum coāctum sum	coāctus es coācta es coāctum es	coāctus est coācta est coāctum est	coāctī sumus coāctae sumus coācta sumus	coāctī estis coāctae estis coācta estis	coāctī sunt coāctae sunt coācta sunt
	plusquamperfektum	coāctus eram coācta eram coāctum eram	coāctus erās coācta erās coāctum erās	coāctus erat coācta erat coāctum erat	coāctī erāmus coāctae erāmus coācta erāmus	coāctī erātis coāctae erātis coācta erātis	coācti erant coāctae erant coācta erant
	futurum II.	coāctus erō coācta erō coāctum erō	coāctus eris coācta eris coāctum eris	coāctus erit coācta erit coāctum erit	cogi erimus coāctae erimus coācta erimus	coāctus eritis coāctae eritis coācta eritis	coāctus erunt coāctae erunt coācta erunt
konjunktiv
číslo		singulár			plurál
osoba		1.	2.	3.	1.	2.	3.
aktivum	prézens	cōgam	cōgēs	cōget	cōgēmus	cōgētis	cōgent
	imperfektum	cōgerem	cōgerēs	cōgeret	cōgerēmus	cōgerētis	cōgerent
	perfektum	coēgerim	coēgeris	coēgerit	coēgerimus	coēgeritis	coēgerint
	plusquamperfektum	coēgissem	coēgissēs	coēgisset	coēgissēmus	coēgissētis	coēgissent
pasivum	prézens	cōgar	cōgēris	cōgētur	cōgēmur	cōgēminī	cōgentur
	imperfektum	cōgerer	cōgerēris	cōgerētur	cōgerēmur	cōgerēminī	cōgerentur
	perfektum	coāctus sim coācta sim coāctum sim	coāctus sīs coācta sīs coāctum sīs	coāctus sit coācta sit coāctum sit	coāctī sīmus coāctae sīmus coācta sīmus	coāctī sītis coāctae sītis coācta sītis	coāctī sint coāctae sint coācta sint
	plusquamperfektum	coāctus essem coācta essem coāctum essem	coāctus essēs coācta essēs coāctum essēs	coāctus esset coācta esset coāctum esset	coāctī essēmus coāctae essēmus coācta essēmus	coāctī essētis coāctae essētis coācta essētis	coāctī essent coāctae essent coācta essent
imperativ
číslo		singulár			plurál
osoba		1.	2.	3.	1.	2.	3.
aktivum	prézens	—	cōge	—	—	cōgite	—
	futurum	—	cōgitō	cōgitō	—	cōgitōte	cōguntō
pasivum	prézens	—	cōgere	—	—	cogiminī	—
	futurum	—	coāctor	coāctor	—	—	cogantor
infinitiv
číslo		singulár			plurál
aktivum	prézens	cōgere
	perfektum	coēgisse
	futurum	nominativ: coāctūrus esse coāctūra esse coāctūrum esse akuzativ: coāctūrum esse coāctūram esse coāctūrum esse			nominativ: coāctūrī esse coāctūrae esse coāctūra esse akuzativ: coāctūrōs esse coāctūrās esse coāctūra esse
pasivum	prézens	cōgī
	perfektum	nominativ: coāctus esse coācta esse coāctum esse akuzativ: coāctum esse coāctam esse coāctum esse			nominativ: coāctī esse coāctae esse coācta esse akuzativ: coāctōs esse coāctās esse coācta esse
	futurum	coāctum īrī
participia
		aktivum			pasivum
		prézens	perfektum	futurum	prézens	perfektum	futurum
		cogēns (cogentis)	—	coāctūrus, coāctūra, coāctūrum	—	coāctus, coācta, coāctum	cogendus, cogenda, cogendum

význam

1. nutit, přinutit, přimět
2. sbírat, sehnat, svol(áv)at, shánět
3. stlačit, zhustit, vhánět

související

• cōgēns
• coāctus
• coāctiō
• coēgistī
• agere