wyrzucić

polština

výslovnost

• IPA: [vɨˈʐu.t͡ɕit͡ɕ]

sloveso

• dokonavé
• tranzitivní
• k nedokonavému wyrzucać, příp. rzucić

časování

oznamovací způsob

Přítomný čas
Osoba	Singulár	Plurál
1.	wyrzucię	wyrzucimy
2.	wyrzucisz	wyrzucicie
3.	wyrzuci	wyrzuciją

Minulý čas
Osoba	Singulár			Plurál
	mužský	ženský	střední	mužský osobní	ženský	střední
1.	wyrzuciłem	wyrzuciłam	wyrzuciłom	wyrzuciliśmy	wyrzuciłyśmy
2.	wyrzuciłeś	wyrzuciłaś	wyrzuciłoś	wyrzuciliście	wyrzuciłyście
3.	wyrzucił	wyrzuciła	wyrzuciło	wyrzucili	wyrzuciły

význam

1. vyhodit, zahodit, vymrštit, odhodit
   • Wyrzuć to, nie będzie już potrzebne. – Vyhoď to, už to nebudeme potřebovat.

synonyma

1. (částečně) odrzucić, porzucić

související

• wyrzucać
• wyrzut
• wyrzucenie
• rzucać