cognoscere
latina
[editovat]sloveso
[editovat]- 3. konjugace (souhláskové kmeny)
- tranzitivní
časování
[editovat]| Čas | Osoba | Aktivum | Pasivum |
|---|---|---|---|
| Infinitiv | – | cōgnōscere | cōgnōscī |
| Prézens sg. | 1. | cōgnōscō | cōgnōscor |
| 2. | cōgnōscis | cōgnōsceris | |
| 3. | cōgnōscit | cōgnōscitur | |
| Prézens pl. | 1. | cōgnōscimus | cōgnōscimur |
| 2. | cōgnōscitis | cōgnōsciminī | |
| 3. | cōgnōscunt | cōgnōscuntur | |
| Imperativ sg. | 2. | cōgnōsce! | – |
| Imperativ pl.. | 2. | cōgnōscite! | – |
| Imperfektum sg. | 1. | cōgnōscēbam | cōgnōscēbar |
| 2. | cōgnōscēbās | cōgnōscēbāris | |
| 3. | cōgnōscēbat | cōgnōscēbātur | |
| Imperfektum pl. | 1. | cōgnōscēbāmus | cōgnōscēbāmur |
| 2. | cōgnōscēbátis | cōgnōscēbāminī | |
| 3. | cōgnōscēbant | cōgnōscēbantur | |
| Futurum sg. (první) | 1. | cōgnōscam | cōgnōscar |
| 2. | cōgnōscēs | cōgnōscēris | |
| 3. | cōgnōscet | cōgnōscētur | |
| Futurum pl. (první) | 1. | cōgnōscēmus | cōgnōscēmur |
| 2. | cōgnōscētis | cōgnōscēminī | |
| 3. | cōgnōscent | cōgnōscentur | |
| Konjunktiv imperfekta sg. | 1. | cōgnōscerem | cōgnōscerer |
| 2. | cōgnōscerēs | cōgnōscerēris | |
| 3. | cōgnōsceret | cōgnōscerētur | |
| Konjunktiv imperfekta pl. | 1. | cōgnōscerēmus | cōgnōscerēmur |
| 2. | cōgnōscerētis | cōgnōscerēminī | |
| 3. | cōgnōscerent | cōgnōscerentur | |
| Konjunktiv prézenta sg. | 1. | cōgnōscam | cōgnōscar |
| 2. | cōgnōscās | cōgnōscāris | |
| 3. | cōgnōscat | cōgnōscātur | |
| Konjunktiv prézenta pl. | 1. | cōgnōscāmus | cōgnōscāmur |
| 2. | cōgnōscātis | cōgnōscāminī | |
| 3. | cōgnōscant | cōgnōscantur |