loqui

latina

Čas	Osoba	Aktivum	Pasivum
Infinitiv	–	–	loquī
Prézens sg.	1.	–	loquor
	2.	–	loqueris
	3.	–	loquitur
Prézens pl.	1.	–	loquimur
	2.	–	loquiminī
	3.	–	loquuntur
Imperativ sg.	2.	–	loquere
Imperativ pl..	2.	–	loquiminī
Imperfektum sg.	1.	–	loquēbar
	2.	–	loquēbāris
	3.	–	loquēbātur
Imperfektum pl.	1.	–	loquēbāmur
	2.	–	loquēbāminī
	3.	–	loquēbantur
Futurum sg. (první)	1.	–	loquar
	2.	–	loquēris
	3.	–	loquētur
Futurum pl. (první)	1.	–	loquēmur
	2.	–	loquēminī
	3.	–	loquentur
Konjunktiv imperfekta sg.	1.	–	loquerer
	2.	–	loquerēris
	3.	–	loquerētur
Konjunktiv imperfekta pl.	1.	–	loquerēmur
	2.	–	loquerēminī
	3.	–	loquerentur
Konjunktiv prézenta sg.	1.	–	loquar
	2.	–	loquāris / (archaicky, básnicky) loquāre
	3.	–	loquātur
Konjunktiv prézenta pl.	1.	–	loquāmur
	2.	–	loquāminī
	3.	–	loquantur

hovořit, mluvit
- Sequere hāc? egon' haec patiar? aut taceam? ēmorī me mālim, quam haec non eius uxori īndicem. Ain' tu? apud amīcam munus adolēscentulī loquāre? uxorī excusēs tē, et dicās senem?^[1]