- oznamovací způsob
| Přítomný čas
|
| Osoba |
Singulár |
Plurál
|
| 1.
|
mówię
|
mówimy
|
| 2.
|
mówisz
|
mówicie
|
| 3.
|
mówi
|
mówią
|
| Minulý čas
|
| Osoba |
Singulár |
Plurál
|
| mužský |
ženský |
střední |
mužský osobní |
ženský |
střední
|
| 1.
|
mówiłem
|
mówiłam
|
mówiłom
|
mówiliśmy
|
mówiłyśmy
|
| 2.
|
mówiłeś
|
mówiłaś
|
mówiłoś
|
mówiliście
|
mówiłyście
|
| 3.
|
mówił
|
mówiła
|
mówiło
|
mówili
|
mówiły
|
| osoba |
singulár |
plurál
|
| 1. |
będę mowić |
będziemy mowić
|
| 2. |
będziesz mowić |
będziecie mowić
|
| 3. |
będzie mowić |
będą mowić
|
| osoba |
singulár |
plurál
|
| 1. |
będę mówił,-a,(-o) |
będziemy mówili,-ły
|
| 2. |
będziesz mówił,-a,(-o) |
będziecie mówili,-ły
|
| 3. |
będzie mówił,-a,(-o) |
będą mówili,-ły
|
Koncovka -ły označuje příčestí minulé pro ženský rod.
- mluvit, hovořit
- Wykładowca przez dwie godziny mówił tak, że nikt go nie słyszał. – Přednášející mluvil/kuňkal přes dvě hodiny tak, že ho nikdo neslyšel.
- Czy mówi Pan(i) po angielsku? – Hovoříte anglicky?
- milczeć
