musieć

polština

výslovnost

• IPA: [ˈmuɕet͡ɕ],  musieć^{? • info}

sloveso

• nedokonavé
• modální

časování

oznamovací způsob

Přítomný čas
Osoba	Singulár	Plurál
1.	muszę	musimy
2.	musisz	musicie
3.	musi	muszą

Minulý čas
Osoba	Singulár			Plurál
	mužský	ženský	střední	mužský osobní	ženský	střední
1.	musiałem	musiałam	musiałom	musieliśmy	musiałyśmy
2.	musiałeś	musiałaś	musiałoś	musieliście	musiałyście
3.	musiał	musiała	musiało	musieli	musiały

význam

1. muset
   • Muszę iść. – Musím už jít.
   • Musicie zabrać ze sobą zapasy na drogę, inaczej będziecie głodni. – Musíte si s sebou vzít zásoby na cestu, jinak budete mít hlad.

synonyma

1. potrzebować

související

• przymus
• przymusać
• mus