dziedzic

polština

výslovnost

• IPA: [ˈd͡ʑɛ.d͡ʑit͡s]
•  dziedzic^{? • info}

podstatné jméno

• rod mužský

skloňování

Substantivum	singulár	plurál
nominativ	dziedzic	dziedzice / dziedzicowie
genitiv	dziedzica	dziedziców
dativ	dziedzicowi	dziedzicom
akuzativ	dziedzica	dziedziców
instrumentál	dziedzicem	dziedzicami
lokál	dziedzicu	dziedzicach
vokativ	dziedzicu	dziedzice / dziedzicowie

význam

1. dědic

související

• dziedziczka
• dziedziczny
• dziedzicznie
• dziedziczność
• dziedzictwo