język

polština

výslovnost

• IPA: [ˈjɛ̃w̃zɨk]

podstatné jméno

• rod mužský

skloňování

Substantivum	singulár	plurál
nominativ	język	języki
genitiv	języka	języków
dativ	językowi	językom
akuzativ	język	języki
instrumentál	językiem	językami
lokál	języku	językach
vokativ	języku	języki

význam

1. jazyk, řeč
2. (v anatomii) jazyk
   • Jest to cnota nad cnotami trzymać język za zębami. – Mluviti stříbro, mlčeti zlato. /Doslovněji: “Je ctností nad ctnost [umět] držet jazyk za zuby.”/