kłamać
Z Wikislovníku
Skočit na navigaci
Skočit na vyhledávání
- nedokonavé
- intranzitivní
- k dokonavému skłamać
- oznamovací způsob
| Přítomný čas
|
| Osoba |
Singulár |
Plurál
|
| 1.
|
kłamię
|
kłamiemy
|
| 2.
|
kłamiesz
|
kłamiecie
|
| 3.
|
kłamie
|
kłamią
|
| Minulý čas
|
| Osoba |
Singulár |
Plurál
|
| mužský |
ženský |
střední |
mužský osobní |
ženský |
střední
|
| 1.
|
kłamałem
|
kłamałam
|
kłamałom
|
kłamaliśmy
|
kłamałyśmy
|
| 2.
|
kłamałeś
|
kłamałaś
|
kłamałoś
|
kłamaliście
|
kłamałyście
|
| 3.
|
kłamał
|
kłamała
|
kłamało
|
kłamali
|
kłamały
|
- lhát
- Ewa bardzo nie lubi, gdy jej dzieci kłamią. – Ewa velmi nerada, když jí děti lžou.
- Nie kłam, że kochasz mnie! – Nelži mi, že mě máš rád(a).
- ściemniać, oklamywać, bajerować
