mianownik

polština

výslovnost

• IPA: [mʲjãˈnɔvʲɲik],  mianownik^{? • info}

podstatné jméno

• rod mužský

skloňování

Substantivum	singulár	plurál
nominativ	mianownik	mianowniki
genitiv	mianownika	mianowników
dativ	mianownikowi	mianownikom
akuzativ	mianownik	mianowniki
instrumentál	mianownikiem	mianownikami
lokál	mianowniku	mianownikach
vokativ	mianowniku	mianowniki

význam

1. nominativ
   • Mianownik jest formą wyrazu podawaną w słownikach. – Nominativ je forma výrazu uváděná ve slovnících.
2. (v matematice) jmenovatel
   • W matematyce mianownik musi być różny od zera. – V matematice musí být jmenovatel různý od nuly.
   • wspólny mianownik – společný jmenovatel

synonyma

1. nominatiwus, nominativus, nominatyw
2. dzielnik

antonyma

1. –
2. licznik

související

• miano
• mianownikowy